Boktan Başlangıçlar?

Evet sevgili blog.

Bu sıralar evde bir telaşe bir telaşe. Tanışıyoruz. Henüz toplanmaya geçmedik ama bugün yarın kolileme, poşetleme, hurçlama, kutulama işlemleri başlayacak. Gözüm nasıl korkuyor bilemezsiniz. O işler düşündükçe gözümde büyüyor, biraz da iyi oluyor. Hiç taşınmak istemememi unutturuyolar bi' nebze. Taşındığım yer oturduğum yere uzak yer değil. Aslında aynı semte bağlıyız. Ama biz o semtin meydanına minibüs ile giderken şimdi o gittiğimiz meydana taşınıyoruz. Normalde 'seviniyor olmam' lazım. Annemin ablamın dediği bu. Dedikleri yönden de kapı gibi haklılar. Buradan her yer iki vesait. Hani metrobüs olmadan kadıköyü düşünsem 4 vesait. Öyle diyim. Orada bu dalaverenin hepsi bitecek. Her yer ya tek vesait ya da yürüme mesafesi. Teyzeme tek minibüs annaneme yürüme mesafesi. Annemin laflarını aktarıyorum sizlere, onu farkettim.
Daha önce iki konuda da bahsetmiştim okul değişimimden. Hani ne bileyim, bana değişiklik pek yaramıyor sanki. Şu an burası pekala mükemmel bir yer değil, ama en azından kapıdan çıktığımda çalacak çok kapım var. Orada da olacak tabii ki zamanla, ama gözüm korkuyor işte. Elden birşey gelmez artık.
Bir ev almamız artık şart olmuştu, böyle kendimce triplere girip annemin o hayalini elinden alamam. Zaten höt desem dinlerler mi, bende ne havalara girdim. Ama bunca gecikmesinin sebebi de benim, yalan yok. Hep buralarda arattım ev, bulamadılar. Nedense yaşadığım yer kendini nişantaşı, ulus falan zannediyor. İyi bir sitede ev fiyatları tavan yapmış durumda. Her neyse olmadı işte. Oraya taşınınca batacağım ya da obez olacağım ya da ikisi de. Çünkü üst sokağımız ve bağlarbaşı caddesi ve burkerking ve bisürü mağaza.
Neyse böyle böyle sevinmeye bakacağım.
Haydin, selametle blog.