Salı, Kasım 2

Tek Kişilik Muhabbet

Evet sevgili blogcanlar. Ne garip bir gece öyle değil mi? Size şu birkaç günümü ufaktan anlatıp asıl konuya geçeceğim. Nakliyat pazar günü oldu, sabah 7'de başladılar. Uyanmak çok zordu ama sonrası daha da zordu. Nakliyeciler yatak başlığımı kırdılar, peki buna ne diyorsunuz. Herneyse. Herşey yeni eve getirildi ve bugün üstünkörü'nün biraz üstü bir biçimde yerleştik. Odamın ya da en azından 1saatimi harcadığım kitaplığımın fotoğrafını sizle daha sonra paylaşacağım. Evimde henüz bilgisayar kalıntısı dahi yok. Şu an teyzemde, akabinde de lanet bir F klavyedeyim. Evet kısa özet buydu.

Az evvel Paranormal Activity'i izledik teyzem ve Nimet ablamla. Filmi korkunç bulmayan 651651521 insan vardır şimdi de burada. Ama Kumsal'ın izlememesi gereken bir filmdi o. Herneyse konu bu da değil. Şimdi tekrar bir "anı" seansı yapmayacağım.

Filmimiz 2. partın ortasında donunca bizde o aralığı muhabbet ederek doldurduk. Konumuz ise tamamen şuydu: Yalnızken, kendi kendinize konuşuyor musunuz?
Ben bu konuda tamamen deli olduğuma kanaat getirdim. Odada teksem falan, kendi kendime birşeyler hakkında konuştuğum, sinirlendiğim, kendimce kendimle kavga etteğem çok oluyor. Ya aslında anlatayım diyorum da, nerden başlıyım bilemiyorum. O konuda cidden komediyim. Tek kişilik dev kadro. Bilgisayar masamın haman yanında bir ayna bulunuyor(du) ve ben tekken ya da ablam uyurken o aynaya resmen bir tiyatro sahneliyorum. Mesela o gün Sayla'ya birşey anlatmalıyım. Döner o aynaya mimiğinden tut ses tonlamasına kadar dikkat ede ede onu provalarım, ne alakaysa. Ya da çok doluysam bir konuda, kendime bir karakter yaratır, sanki karşımda o karakter varmış gibi derdimi anlatırım. Bu bariz bir sorun, bir problem belki ama bu zamana kadar benim için sadece vazgaçilmez bir alışkanlıktı. Teyzemlerle paylaşırken onların da bu konuda çoook gülmelik anıları döküldü. Nimet ablanın kızını okuldan alıp teyzeme doğru yürürken teyzemin baya baya okul bahçesinin ortasında -artık içinden kimleri geçiriyorsa onlara- gülüyor olması falan çok komediydi.
Hikayenin derinine inmek istemediğim için bu kadar bölük bölçük anlatıyorum alında. Ama mesela benim yolda yürürken kendimi kaptırıp hararetli hararetli konuşurken inanların bakışlarını fark edip telefonu kulağıma dayamışlığım çok vardır. Ya da yolda bişeyi sesli düşünmek istiyorsam telefonu kullandığım. Bir gün o telefonu seslide unutucam ve kulağımda çalacak, o olacak. .d Of bilmiyorum böyle işte. Bu yazıdan bir bok anlamamış olabilirsiniz. Sizi anlarım, saat 3de yazdığım için cümleleri toparlayıp sonunu bağlamakta çok zorlanıyorum. E bir de klavya F canım. O zaman size tek sorum şu;

Siz kendi kendinize, konuşur musunuz?

Bunu her inan yapar mı, merak ediyorum napayım. Tamam sizin benim kadar deli olduğunuzu düşünmüyorum elbet. O kadar da değil. :)



İyi geceler...

8 yorum:

  1. Küpelerimiz eksik ben yarın bi mıknatıslı aliim ama olmaz ki dimi.

    YanıtlaSil
  2. Dexter modundayım.
    Hep kafamda kendi sesim var hiç gittiğini hatırlamıyorum ki

    YanıtlaSil
  3. dostum inan herkes yapar bunu ...ama bazıları utanır söyleyemez ki ben hiç anlamam bu durumu ..niyee lennn kendini hesaba almıyor musun ? nevar yani kendini önemseyip kendinle dertleştiysen ! :))

    harika ..kendine çok iyi bak blogcan :) ben bunu çok sevdim "blogcan" :))

    YanıtlaSil
  4. #8ex-en8: Yakışır valla ne diyim.

    #Telekinesis: Kesinlikle. Bir de öyle geveze ki içimdeki ben, ani bi şekilde tahtaya falan kalktığımda bir 5 dakika karakter geçişi yaşıyorum resmen.

    "Aslında varya bugün bu havada burd.."-Efendim hocam ben mi, hani havalar var, of pardon! Soru neydi?

    #Huysuzeylülcüğüm: Sevgili blogcanım. Çok concon geldi bana ama öyle başladım ya devam edeyim dedim, silmeye şeyetmedim.
    Herkes yapıyorsa sorun yok sanırım. :D Ama bir ara bu konudaki anılarımı paylaşmak isterim. Anlarsınız o zaman kısa çöpün ben olduğunu. :)

    YanıtlaSil
  5. Heheheyyytt kuzum..! :)
    Bende yaparım tabii ki de.Hatta annem bunu ben çok küçükken fark ettiğinde beni dinliyormuş hep.Çok sinir olmuştum bunu öğrendiğimde.Kendimi bildim bileli valla konuşurum,aynalı-aynasız farketmez.Bak bak aklıma ne geldi!Ben kendi kendime konuşurken yolda mat.cı beni görmüş(ortaokulda).Okula gidince bana sormuştu,hayırdır kızım kimle konuşuyordun diye.Utanmıştım..:)

    YanıtlaSil
  6. Ya cidden çok utanç verici oluyor. Merak ediyorum bir gün öyle konuşurken ablam uyanıp beni dinleyecek, al başına belayı. :D

    YanıtlaSil
  7. Ben günlük konuşma potansiyelimin 3te 2sini kendime harcarım şahsen. Senaryolar kurarım kafamda onları oynarım kendi kendime, bir şeyleri düşünür anlatır dinlerim, sonra aynada değişik mimikler denerim falan. Bence yalnız değiliz, çoğu insan yapar bunu:)

    YanıtlaSil
  8. O mimik olayına bayılıyorum ya. Aynaya bakıp bir iç savaş veriş:
    - Lan bir daha böyle gülmüyim ne kadar yavşak duruyorum.
    ya da.
    - İşte "şu" bakışı atan kızlardan nefret ediyorum.
    muhabbetilerini yapmaya bayılıyorum.

    Hmm o zaman mutlu olmalıyım ya.
    Deli değilim oolum herkes deli. =D

    YanıtlaSil